professionals, werkgevers

Pas op de plaats

Het is alweer een paar jaar geleden dat we wereldwijd te maken hebben gekregen met het coronavirus en daarbij alle verschillende maatregelen om het virus beheersbaar en controleerbaar te maken.

We kennen allemaal de verhalen van alle gevolgen: dat mensen het zat zijn, overbelast zijn, zich eenzaam hebben gevoeld, het water aan de lippen hebben staan of ernstig ziek zijn of zijn geweest.

Net als velen heb ik weinig tot geen invloed op de regels die we worden geacht na te leven, maar wel hoe ik zelf met de opgelegde, beperkte bewegingsruimte om wil gaan. (En niet alleen tav de Corona pandemie maar ook tav welke crisis dan ook.)

En dat doe ik door de positieve kant of de lichtpuntjes op te zoeken en daarmee aan de slag te gaan. Tijdens het eerste jaar van de lockdown was voor mij een grote stroom van externe prikkels, vanwege allerlei verplichtingen, niet meer aanwezig.

Tijdens de eerste lockdown was er een bijna complete stilte, daarna begon het langzaam weer aan te zwellen en voordat ik het goed en wel door had stond alles opnieuw stil.

En met als klap op de vuurpijl: een avondklok. Het was een jaar waarin ik letterlijk een pas op de plaats heb moeten maken. En precies dát voelt als een weldaad. Als een thuiskomen bij mijzelf, met veel tijd voor rust, meditatie en herbezinning.

Boeken

Een tijd geleden kocht ik het Spirituele Boek van het jaar 2021: “De kracht van rust” van Mirjam van der Vegt. Een makkelijk leesbaar boek met praktische tips om rust te vinden en wat dat met ons doet. Een boek dat mij deed denken aan dat van Joke Hermsen: “Stil de tijd”, over het ontsnappen aan de ratrace. Toen het rond 2010 uitkwam, leek het voor mij een onmogelijke opgave om tijd en ruimte te maken voor dagelijkse momenten van rust. Er was immers geen mogelijkheid om dat te doen.

Rust nemen na ontslag

Wanneer ik iemand begeleid na ontslag, tijdens een outplacementtraject,  vraag ik vaak of hij of zij het aandurft om even aan de rem te trekken. Om te bekomen van het meestal plotselinge ontslag, maar vooral om eens tot jezelf te komen.

Door de waan van alledag is er vaak weinig of geen gelegenheid om dat te doen. Om goed na te gaan wat je het liefste wilt bereiken in werk en vooral wat je doel is op langere termijn. Te starten met zelfreflectie. Te zoeken naar je visie. Het is begrijpelijk dat het opnoemen van wat je echt niet meer wilt in je werk en leven vele malen eenvoudiger is dan het benoemen wat je wel graag wilt bereiken. Natuurlijk, de meesten zeggen dan: zo snel mogelijk weer aan de slag in een nieuwe functie met hetzelfde en liefst een nog betere beloning en niet te lang wachten, zo snel mogelijk.

Elke keer valt het mij weer op: wat een werklustig volk zijn wij. Begrijpelijk, want werk is een belangrijk onderdeel van ons bestaan. De eerste vragen bij een kennismaking zijn dan ook: Wat voor werk doe jij? Wie of wat stel je voor zonder een baan met een dito titel? Maar waar draait het nou echt om bij jou? En wat wil je achter laten?

Thuis komen bij jezelf

En geloof het of niet: degene die het aandurft om even aan de rem te trekken, is daar achteraf blij mee. Voor de één is twee weken echt meer dan genoeg, maar soms neemt iemand iets langer de tijd om tot zichzelf te komen. Thuis te komen bij zichzelf. Een pas op de plaats te maken. Het resultaat daarvan is dat je creatiever wordt in je zoektocht. Door rust te nemen word je creatiever en vindingrijker en vind je nog beter een baan die bij je past.

Na de lockdown

Hoe het verder gaat weten we nog even niet, maar eens zal het ‘normale’ leven weer opstarten. Gelukkig maar, want teveel mensen hebben het zwaar. Wat ik hoop is dat we ook in de toekomst terug kunnen grijpen naar deze lange, verplichte pauze. Dat wanneer alles weer op volle toeren draait, er nog steeds ruimte genoeg over is voor het vinden van rust.